"Atomfall Massacre: de afdaling van één man in waanzin"

Ga met me mee op een spannende reis door het Engelse platteland met Atomfall, het nieuwe overlevingsspel van Sniper Elite Developer, Rebellion. Onlangs bezocht ik een pub in Noord-Londen voor een pint en wat praktische speeltijd, waardoor geïntrigeerd werd door Atomfall's open missieontwerp en de griezelige sfeer. Ik heb onderweg misschien mijn gezond verstand verloren, terwijl ik merkte dat ik iedereen in zicht aanviel, inclusief een onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat me duiken in de redenen achter mijn acties.

In Atomfall kan elke NPC, van de laagste grunt tot de meest cruciale quest-gever, hun ondergang ontmoeten. Toen ik aan de demo begon, wilde ik deze functie testen. Mijn aanpak was misschien ongeraffineerd; Amper twee minuten na het verkennen van deze digitale cumbria heeft ik per ongeluk een Tripwire -alarm geactiveerd, waardoor ik drie gewaarschuwde bewakers had gedwongen met behulp van een cricket vleermuis. Dit flinke stuk hout werd al snel mijn favoriete wapen, gedoopt in de chaos met een liberale scheutje Claret.

Later verwierf ik een boog en pijl, die ik gretig heb uitgerust, die mijn liefde voor boogschieten in games bevredigde. Dit stelde me in staat om zowel lang als korte-afstandsgevechten aan te gaan, waardoor mijn cricketwatte een broodnodige pauze kreeg. Terwijl ik verder onderzocht, kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een knipoog naar de folk horror -elementen die ten grondslag liggen aan de gesegmenteerde wereld van Atomfall, bestaande uit meerdere "open zones". Deze elementen dragen bij aan een verontrustende sfeer, waardoor het mysterie wordt verbeterd van wat er in deze nu bestraalde hoek van Engeland is gebeurd.

Mijn contemplatie van dit mysterie werd onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze werden perfecte doelen voor mijn nieuwe boog. Terwijl ik ze neerhaalde, transformeerde mijn geest me even in Robin Hood, voordat ik terugkwam naar de realiteit in de London Pub. Het was pas 10 uur en ik had nog geen drankje aangeraakt.

De boeg voelde zich bevredigend om te gebruiken, maar wat mijn interesse echt vastlegde, was de innovatieve benadering van Atomfall van uithoudingsvermogen. In plaats van een traditionele uitputtende en regenererende balk, gebruikt het spel een hartslagmeter die toeneemt met fysiek veeleisende acties. Sprint voor een langere periode kan uw hartslag duwen over 140 bpm, wat uw doel en nauwkeurigheid in de strijd beïnvloedt. Ik ontdekte later een handleiding van de Bow Mastery Skill die de impact van een hoge hartslag op het tekenen van de bowstring beperkte. Hoewel de Skill Tree misschien niet het meest complex is, biedt het voldoende flexibiliteit om de vaardigheden van je personage aan te passen aan je favoriete speelstijl, of het nu stealth of gunplay is.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen

Omdat mijn enige opmerkelijke prestatie de ondergang van verschillende druïden is, vraag je je misschien af ​​over mijn overkoepelende doel. Aanvankelijk was ik net zo onzeker als jij. Mijn doelloze verkenning van de regio Casterfall Woods had niets belangrijks ontdekt, dus ik volgde een zoektocht naar een kruidkundige genaamd Moeder Jago, die in de buurt van een oude mijn woonde. Onderweg zag ik hints van een groter verhaal, zoals een glinsterende, olieachtige werveling over een energiecentrale, de schijnbare oorzaak van de post-apocalyptische staat van Groot-Brittannië. Een bellende telefoonbox gaf een enge waarschuwing om uit het bos te blijven, maar daarvoor was het te laat.

Het pad was bezaaid met het vertellen van omgevingsverhalen, zoals een oud botenhuis opgetuigd met een verontrustend alarmsysteem, waarschuwden indringers met de woorden "verloren" erover geschilderd. De griezelige atmosfeer van Atomfall, met zijn overgang van serene bossen naar terreurzones, deed me meer denken aan Stalker en het vervolg dan fallout, zowel in toon- als spelontwerp.

Na nog een Druïde bloedbad plunderde ik hun tuincentrum thuis voor kruiden en ontmoette moeder Jago tijdens haar schilderachtige toewijzing. Ze leek op Angela Lansbury, maar met een voorliefde voor zwarte magische aromatherapie. Ondanks het uitputten van alle dialoogopties, gaf ze alleen vage antwoorden, die doen denken aan klassieke point-and-click-avonturen waar je elk gesprek voor aanwijzingen moet verkennen. Uiteindelijk bood ze waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, dat werd gegijzeld in het versterkte kasteel van de Druids. Met een nieuwe voorsprong ging ik over de kaart om het op te halen.

Met het vrijvormontwerp van Atomfall kon ik het kasteel vanuit elke hoek naderen en ik koos voor een zijaanval. Onderweg kwam ik een druïde patrouille tegen in de buurt van een verlaten benzinestation, wat leidde tot de historische strijd om het voorplein. De vijandelijke AI was niet de meest reactieve, maar de bevredigende explosie van bloed en bot waarschuwde boogschutters verderop de weg. Ik gebruikte een nagelbom om hun opmars te stoppen en sloot de afstand om ze te verzenden met mijn cricket vleermuis. Hoewel het gevecht niet van topklasse is, voegt het een leuk element toe aan de belangrijkste focus van het ontdekken van de geheimen van de wereld.

Na een paar bijl-zwaaiende bruten te hebben geslipt, ging ik de buitenmuren van het kasteel binnen en vond een vergrendelde hut met een noot die hint op de coördinaten van de verre MAP voor de toetsen. Atomfall gebruikt geen objectieve markers, in plaats daarvan moedigen ze spelers aan om de kaart te bestuderen en hun eigen markers in te stellen. Mijn intuïtie suggereerde dat het boek niet in de hut was, dus ging ik naar de voordeuren van de Central Keep.

Binnen vond ik meer druïden naar de club, maar geen teken van het boek. Na een grondige zoekopdracht van de vochtige gangen, vond ik alleen knutselijken voor genezende verbanden. Het missieontwerp van Atomfall is opzettelijk stomp en uitdagende spelers om te verkennen zonder hand te houden. Hoewel dit frustrerend kan zijn, komt het overeen met de visie van Rebellion op een spel dat exploratie en detective-achtige probleemoplossing aanmoedigt.

Met het boek nog steeds ongrijpbaar, volgde ik de kaartcoördinaten naar het monster van een gifplant. Rifle -kogels hadden weinig effect en ik stierf snel. Toen ik mijn save opnieuw laadde, gebruikte ik mijn Skyrim Bunny-hopping-vaardigheden om het wezen te omzeilen en de sleutels van een eerder slachtoffer op te halen. Terug bij de hut vond ik een PERK -punt en munitie, maar geen herbalismeboek.

Ik voelde me verloren en waagde me dieper in de onderbuik van het kasteel, waar de druïden hun rituelen uitvoerden. Ik doodde de hogepriesteres en haar volgers, vond een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij die liet doorschemeren op een nieuwe questline. Toch bleef het boek ongegrond.

Xbox Games -serie Leerlijst

Xbox Games -serie Leerlijst

Na mijn speelsessie hoorde ik dat het boek in het kasteel was, op een tafel die ik over het hoofd had gezien. Vóór deze openbaring vermoedde ik dat het boek een list was, waardoor ik weer moeder Jago had geconfronteerd. In mijn verwarring en afdaling in geweld, heb ik haar vermoord in de hoop een verborgen waarheid te vinden. In plaats daarvan vond ik een recept om het gifmoerasmonster te bestrijden, de waardevolle informatie die ze had beloofd in ruil voor het boek.

De looptijd van Atomfall is aanzienlijk, waarbij ontwikkelaars minimaal vier tot vijf uur schatten om het verhaal te voltooien, en de meeste spelers die ongeveer 25 uur duren. De gevarieerde ervaringen van de game waren duidelijk toen ik sprak met een andere demo -deelnemer die een heel ander avontuur had, waarbij een gecrashte helikopter en een regio gevuld met moordende robots en mutanten betrokken was. De diepte en geheimen van Atomfall suggereren een lonende ervaring voor degenen die zich bezighouden met zijn complexe quest -ontwerp.

Hoewel sommige doelen voor sommige spelers te obscuur kunnen zijn, beloont Atomfall degenen die de uitdagende queststructuur omarmen. De wazige lijnen tussen zij en hoofddoelen voegen een gevoel van gevaar toe aan elke actie, waardoor spelers aanmoedigen om hun eigen verhaal te maken en de mysteries van het bestraalde Engelse platteland te ontdekken. Ondanks mijn gewelddadige omweg met moeder Jago, wil ik graag zien hoe mijn verhaal zich ontvouwt, waarschijnlijk aanzienlijk verschillend van de ervaringen van anderen.

Met mijn handen bebloed uit de chaos, omarmde ik de volledige-Britse modus: cricket vleermuis in de hand, ik ging terug naar de kroeg om te wachten tot de storm voorbij was.