Jak walka Doom ewoluuje wraz z nowoczesną muzyką metalową

Trwałe dziedzictwo Dooma jest nierozerwalnie związane z ewolucją muzyki metalowej. Pojedyncza nuta z dowolnej ścieżki dźwiękowej Doom natychmiast wywołuje demoniczne obrazy serii i piekielną estetykę, przypominającą koncert Iron Maiden. Ta symbiotyczna relacja między rozgrywką Dooma a różnorodnymi podgatunkami Metal trwała ponad trzy dekady, od wpływu Thrash Metal na oryginalną grę po hałas dźwiękowy „Doom”: The Dark Ages *.

Oryginał z 1993 roku mocno przyciągnął metalowe gigantów metalowych lat 80. i 90., takie jak Pantera i Alice w łańcuchach, wyraźny wpływ na ślady takie jak „Untitled” (E3M1: Hell Keep), odzwierciedlając „Und of War” Panterę. Ogólna ścieżka dźwiękowa obejmowała energię Thrash Metal, przypominającą Metallikę i wąglika, napędzając graczy przez korytarze Marsa z szalonym tempem odzwierciedlającym nieustępliwe solówki gitarowe Thrash Legends. Ponadczasowy wynik Bobby Prince doskonale uzupełnia kultową strzelaninę gry.

Ta synergia trwała ponad dekadę do wydania Doom 3 w 2004 roku. Ta inspirowana horrorami rata inspirowana horrorami, podczas gdy eksperymentuje z wolniejszym tempem i kontrowersyjną mechaniką latarki (później usuniętej), wymagała nowego kierunku dźwiękowego. Podczas gdy początkowo rozważano zaangażowanie Trenta Reznor, Chris Vrenna (wcześniej dziewięć cali paznokci) i Clint Walsh ostatecznie skomponowali ścieżkę dźwiękową, czerpiąc inspirację z atmosferycznego i złożonego dźwięku narzędzia. Głównym motywem Doom 3może łatwo być narzędziem B-boa, jego niekonwencjonalne podpisy czasowe doskonale pasują do science science fiction.

Pomimo komercyjnego sukcesu Doom 3 jego elementy horroru przetrwania są teraz postrzegane jako wartości odstające w serii. Ta zmiana odzwierciedlała ewolucję sceny metalowej na początku 2000 roku, okres eksperymentów po boomie Nu-Metal. Chociaż można było zbadać inne wpływy, inspirowany narzędziem kierunek okazał się niezwykle skuteczny, tworząc niepokojącą, ale dopasowaną ścieżkę dźwiękową.

Ponowne uruchomienie w 2016 r. Oznaczało triumfalny powrót do formy, ponownie wprowadzając na rynek energię o wysokiej zawartości oktanowej serii. Przełomowy wynik Micka Gordona, arcydzieło pełne DJent, doskonale zsynchronizowane z szaloną strzelaniną. Intensywność ścieżki dźwiękowej, warstwowa z podgodziną i białym szumem, jest prawdopodobnie jeszcze bardziej celebrowana niż oryginał.

• Doom Eternal (2020), jednocześnie zawierający niepowtarzalny styl Gordona, stawiał czoła złożoności produkcyjnej, co skutkuje ścieżką dźwiękową z mniejszym jego bezpośrednim zaangażowaniem. Pochylając się w metalcore, odzwierciedla dominację gatunku na przełomie lat 2010 i 2020. XX wieku, odzwierciedlając równoczesną pracę Gordona z przyniesieniem mi horyzontu i architektów. Rezultat, choć nadal ciężki, jest nieco mniej surowy niż jego poprzednik, odzwierciedlając Eternal *Dodatki do platformacji i elementów zagadkowych.

Osobiście Doom 2016 pozostaje moim ulubionym, preferując swoją surową energię od Eternal bardziej wyrafinowanego podejścia. To preferencje odzwierciedla moje sympatię do albumu architekta 2016 Wszyscy nasi Bogowie nas porzucili . Wieczne, choć doskonałe i innowacyjne, nie do końca pasuje do tego samego wpływu.

• Doom: The Dark Eges przedstawia fascynujący nowy rozdział. Przesunięcie rozgrywki w kierunku wolniejszego, bardziej celowego walki, zawierające mechy i mitologiczne stworzenia, wymaga ścieżki dźwiękowej, która równoważy ciężkość z zwinnością. Wydaje się, że kompozytorzy wykończający ruch czerpią inspirację zarówno z klasycznego, jak i nowoczesnego metalu, tworząc dźwięk, który uzupełnia unikalną mechanikę gry. Prezentowana rozgrywka wskazuje na wpływy takich zespołów takich jak Knovered Loose, jednocześnie powtarzając elementy Thrash oryginalnego Doom *.

Rozgrywka Dark Ages rozszerza się na walkę opartą na korytarzu oryginału, dodając pierwszy, agresywny styl. Odzwierciedla to ewolucję metalu, a eksperymenty i wpływy krzyżowe stają się coraz bardziej powszechne. Projekt gry, zawierający mechs i mitologiczne stworzenia, odzwierciedla tę szerszą ewolucję, odzwierciedlając eksperymenty obserwowane w nowoczesnych zespołach metalowych, takich jak przyniesienie mi horyzontu i stłumienie.

Połączenie intensywnego strzelania i dynamicznej ścieżki dźwiękowej obiecuje ekscytujący nowy wpis w serii Doom. Chociaż ujawniono tylko spojrzenie, Doom: The Dark Ages może potencjalnie zapewnić ekscytujące wrażenia, a być może nawet nowy ulubiony metalowy album. Oczekiwanie jest namacalne.

IMGP